27 Φεβρουαρίου 1989: «El Caracazo» (+video)

Εξέγερση και αφύπνιση του θαρραλέου λαού κατά του νεοφιλελευθερισμού

Πριν από τριάντα έξι χρόνια η Βενεζουέλα βίωσε ένα από τα πιο καταπιεστικά και αιματηρά γεγονότα στη σύγχρονη ιστορία της. Η 27η Φεβρουαρίου 1989 αντιπροσώπευε την εξέγερση και την αφύπνιση της συνείδησης του λαού που ξεσηκώθηκε ενάντια στο νεοφιλελεύθερο πακέτο του  Kάρλος Αντρές Πέρες.

Την Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 1989, η κυβέρνηση του Κάρλος Αντρές Πέρες  ανακοίνωσε το «Σχέδιο Διαρθρωτικής Προσαρμογής», το οποίο επρόκειτο να εφαρμοστεί ξεκινώντας από την αύξηση της τιμής της βενζίνης και των μεταφορών.

Στις 27 Φεβρουαρίου, η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση, υπό την προεδρία του Κάρλος Αντρές Πέρες, υποτάχθηκε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), την Παγκόσμια Τράπεζα και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ) και εφάρμοσε το λεγόμενο «Paquetazo» (πακέτο), ένα σύνολο οικονομικών μέτρων που ήταν επιζήμια για την κοινωνική ευημερία του πληθυσμού της Βενεζουέλας.

Το πακέτο αυτό δεν περιελάμβανε μόνο την αύξηση του κόστους της βενζίνης και της τιμής των εισιτηρίων των δημόσιων συγκοινωνιών. Προβλεπόταν επίσης η απελευθέρωση των τιμών των ειδών πρώτης ανάγκης και η αυθαίρετη ιδιωτικοποίηση κρατικών επιχειρήσεων. Καθώς  επίσης και το πάγωμα   μισθών και  ημερομισθίων και περικοπές σε όλες τις δαπάνες ή τους προϋπολογισμούς που προορίζονταν για τον κοινωνικό τομέα.

Τα μέτρα αυτά πυροδότησαν μια σειρά βίαιων γεγονότων που οδήγησαν σε κοινωνική έκρηξη, πρώτα στην πόλη Γκουαρένας στην πολιτεία Μιράντα και αργότερα στο Καράκας, με αποτέλεσμα να πυρποληθούν δεκάδες λεωφορεία και να λεηλατηθούν καταστήματα.

Χιλιάδες άνθρωποι, κυρίως οι φτωχοί στα  barrios (γειτονιές), αλλά και φοιτητές, εργάτες και άλλες κοινωνικές προσωπικότητες, που είχαν περιθωριοποιηθεί κατά τη διάρκεια της IV Δημοκρατίας, βγήκαν στους δρόμους για να απορρίψουν το «paquetazo». 

Η λαϊκή οργή εξαπολύθηκε. Οι λιγοστές αστυνομικές δυνάμεις εξουδετερώθηκαν. Οι ταραχές και οι λεηλασίες εξαπλώθηκαν στους λόφους και στις λαϊκές περιοχές. Μέχρι νωρίς το απόγευμα, η εξέγερση είχε εξαπλωθεί στο κέντρο του Καράκας και σε αρκετές πόλεις στο εσωτερικό της χώρας.

Στη συνέχεια, δόθηκε η εντολή να πυροβολήσουν το πλήθος. Τότε ήρθε η σφαγή- χιλιάδες άνθρωποι σκοτώθηκαν. Η σκληρή καταστολή άφησε πίσω της περισσότερους από 200 νεκρούς, αν και μετά από 36 χρόνια, ο πραγματικός αριθμός είναι ακόμη άγνωστος.

Τα γεγονότα αυτά είχαν δύο αποτελέσματα. Πρώτον, μια σφαγή χωρίς προηγούμενο στην ιστορία της Δημοκρατίας και δεύτερον, μια αλλαγή προτύπων, η οποία καθοδηγήθηκε από την κοινωνική ευαισθητοποίηση για την αλλαγή του συστήματος της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και την αφύπνιση της συνείδησης του λαού.

Το Caracazo έθεσε αναμφίβολα τα θεμέλια που έκαναν τους Βενεζουελάνους να κατανοήσουν ότι μια υπερβατική αλλαγή ήταν απαραίτητη για να κατευθύνει τη μοίρα της χώρας προς ένα καλύτερο μέλλον και την ανάκτηση της εικόνας ενός πατριωτικού στρατού με επικεφαλής τον κομαντάντε Τσάβες, ο οποίος αντιπροσώπευε το θάρρος και την ελπίδα ενός λαού που μαζί του ανέλαβε την ευθύνη να βγάλει τη χώρα από τον λάκκο στον οποίο την είχε βυθίσει ο νεοφιλελευθερισμός.

Για τον Κομαντάντε Ούγκο Τσάβες, το «Caracazo» ήταν η σπίθα που άναψε τη μηχανή της Μπολιβαριανής Επανάστασης, καθώς αφύπνισε τον πληθυσμό και έδωσε ώθηση στην 4η Φεβρουαρίου 1992.

27 de febrero Rebelión y despertar del pueblo valiente 

Todos Somos Venezuela GR: Αποτελέσματα αναζήτησης για CARACAZO